آلرژی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی با یک پروتئین خارجی بی ضرر به عنوان یک مهاجم برخورد کند. سیستم ایمنی پاسخی در مقیاس کامل به پروتئین نشان می دهد. این پاسخ شامل آزاد کردن مواد شیمیایی التهابی است. این مواد شیمیایی درگیری سلول های دیگر را به کار می گیرند و باعث افزایش التهاب می شوند.
لوکوترین ها مواد شیمیایی سیستم ایمنی چربی هستند که از اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ در رژیم غذایی به دست می آیند. آنها نقش کلیدی در برخی از علائم شدیدتر رینیت آلرژیک و آسم ناشی از آلرژی دارند.
علائم رینیت آلرژیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تورم مجاری بینی
- افزایش تولید مخاط
- گرفتگی یا آبریزش بینی
- خارش پوست
در افراد مبتلا به آسم، لکوترین ها با گیرنده های سلول های ماهیچه ای متصل می شوند. این امر باعث انقباض ماهیچه های صاف نای می شود. هنگامی که راه های هوایی منقبض می شود، افراد مبتلا به آسم دچار تنگی نفس و خس خس سینه می شوند.
داروهایی که تولید یا فعالیت لکوترین را تغییر می‌دهند، به عنوان مهارکننده‌های لکوترین، آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین یا اصلاح‌کننده‌های لکوترین شناخته می‌شوند. برخی از این داروها با محدود کردن تولید لکوترین ها عمل می کنند. برخی دیگر از اتصال لکوترین ها به گیرنده های آنها در سلول های ماهیچه صاف جلوگیری می کنند. اگر مولکول های سیگنال دهنده چربی نتوانند به اهداف سلولی خود متصل شوند، نمی توانند باعث انقباض عضلانی شوند.
داروهایی مانند montelukast (Singulair) و zafirlukast (Accolate) به طور گسترده برای درمان ورزش و آسم ناشی از آلرژی تجویز می شوند. داروی سوم به نام زیلوتون (Zyflo) به طور غیرمستقیم سنتز لکوترین را مهار می کند. مونتلوکاست همچنین برای درمان رینیت آلرژیک در تمام طول سال و فصلی تجویز می شود. این داروها معمولاً به صورت خوراکی مصرف می شوند.
کورتیکواستروئیدهای استنشاقی موثرترین درمان هستند. این داروها تسکین کامل علائم مختلف رینیت آلرژیک را ارائه می دهند، بنابراین درمان خط اول محسوب می شوند. با این حال، در مواردی که افراد هم آسم ناشی از آلرژی و هم رینیت آلرژیک را تجربه می‌کنند، اصلاح‌کننده‌های لکوترین ممکن است درمان خط اول در نظر گرفته شوند.
تعدیل کننده های لوکوترین یکی از انواع مختلفی از داروهای مورد استفاده برای درمان آلرژی یا آسم است. با این حال، آنها هنوز به عنوان درمان خط دوم در نظر گرفته می شوند. آنها در دهه ۱۹۹۰ معرفی شدند. آنها اولین دسته دارویی جدید برای درمان آسم و آلرژی در ۳۰ سال گذشته بودند. مقداری
اگرچه آنها به طور گسترده تجویز می شوند و نسبتاً بی خطر هستند، اصلاح کننده های لکوترین عوارض جانبی در برخی افراد ایجاد می کنند.
سازمان غذا و دارو (FDA) در سال ۲۰۰۸ تحقیقی را در مورد اثرات عصب روانپزشکی آغاز کرد.
طبق گفته FDA، اطلاعات جمع‌آوری‌شده از مردم پس از انتشار عمومی این داروها نشان‌دهنده افزایش خطر ابتلا به موارد زیر است:
- تحریک
- پرخاشگری
- اضطراب
- ناهنجاری های رویا
- توهمات
- افسردگی
- بیخوابی
- تحریک پذیری
- بی قراری
- تفکر و رفتار خودکشی
- لرزش
FDA بررسی خود را با ذکر این نکته به پایان رساند که “رویدادهای عصبی روانپزشکی معمولاً مشاهده نمی شد” حداقل در آزمایشات بالینی، اگرچه FDA همچنین خاطرنشان کرد که این کارآزمایی ها به طور خاص برای تشخیص چنین واکنش هایی طراحی نشده اند.
با این حال، در مارس ۲۰۲۰،
اصلاح‌کننده‌های لوکوترین می‌توانند به افراد در مدیریت آسم شدید و علائم آلرژی کمک کنند. قبل از شروع یک داروی جدید، باید مطمئن شوید که تمام عوارض جانبی احتمالی را درک کرده اید. اگر نگران علائمی هستید که پس از شروع یک داروی جدید ایجاد کرده اید، همیشه باید به پزشک خود اطلاع دهید.